Wees maar niet bang

‘Heb het leven lief’ zingt Liesbeth List. Ik hoorde het lied nog niet zo lang geleden als afsluiter van een concert van Martin Brand en Elise Mannah. Bekende artiesten in de christelijke muziekwereld. Deze avond bezongen zij het leven in al zijn facetten; de momenten waarop de zon schijnt, maar ook de momenten waarop donkere wolken zich samen lijken te pakken boven je hoofd, boven je huis en boven je leven. Ademloos liet ik me meeslepen in het verhaal wat het leven heet terwijl ik schaterlachte en jankte tegelijk.

‘Heb het leven lief en wees niet bang.’ Ik draai het grijs sinds die avond. Het is een levensmotto geworden. De angst kan me om het hart slaan als ik kijk naar de wereld om heen. Allesverlammende angst voor wat misschien nog komen gaat. Angst die mijn keel dichtknijpt als ik denk aan mijn kinderen. Door de de zorgen van elke dag, door de vermoeidheid en alles wat kapot is op deze wereld, zou ik haast vergeten het leven lief te hebben.

En toch is het leven zo mooi. Om te janken zo mooi. Het kan niet de bedoeling zijn dat ik zo onder de indruk raak van het kwade in deze wereld, dat ik het mooie, goede, hoopvolle en lichte niet meer zie. Alles wat de signatuur draagt van Hem Die het leven schiep. Soms is die handtekening bijna niet meer te lezen omdat Hij is aangetast, misbruikt of vertrapt. Maar hij blijft staan, zwart op wit en onuitwisbaar omdat Zijn Liefde deze wereld zal overwinnen.

Voor alles wat gebeurt is er een uur. Een tijd voor alles wat gebeurt onder de zon. Er is een tijd om te lachen en een tijd om te huilen, een tijd om te rouwen en een tijd om te dansen zegt de bijbel.

Of je nu huilt of lacht, rouwt of danst, je Schepper weet het en Hij is erbij. Hij is er altijd bij. En dat is nu juist datgene wat het leven zo mooi maakt. Deze wetenschap maakt dat je het leven lief kunt hebben, in al haar seizoenen, met alle rafelrandjes die erbij horen;

als de stormwind gromt en als de lente komt

als de regen valt en als de donder knalt

zing zelfs dan het hoogste lied,

Vlieg in vogelvlucht door de blauwe lucht.

Heb het leven lief en wees niet bang,

wees maar niet bang.

Op de achtergrond hoor ik zachtjes de stem van mijn moeder,

die een ander liedje zong voor het meisje van toen:

Je hoeft niet bang te zijn,

al gaat de storm tekeer.

Leg maar gewoon je hand

in de van onze Heer.